Hier dan het laatste gedeelte van onze tocht. Als we jullie niet te lang verveeld hebben, hier de details uit ons logboek:
Van het eiland Oland, havenstad Borgholm zoals eerder vermeld, via Kalmar, Kristianopel, Karlskrona, Hano, Simrishavn, Allinge op het Deense eiland Bornholm, Ystad, Gislovlage, Klintholm, Gedser, Heiligenhaven, Rendsburg, Brunsbuttel, Helgoland, Norderney, Lauwersoog, Grou, Lelystad. Een lange tocht, vanaf 25 juli tot 20 augustus. Deze beschrijving zullen jullie dus even geduldig moeten uitzitten (zie ook kaart6).

Op 25 juli, van Borgholm naar Kalmar, wind 4 tot 5 bf, maar natuurlijk weer wind tegen! Het nu tot motorschip omgedoopte Nube Gris, ploegde daarom weer voort door het water (raar een landbouwterm op zee, zouden ze daar echt geen waterterm voor hebben?), met op het laatste stuk zelfs ook nog stroom tegen. Echter na 4,5 uur toch deze 18 mijl afgelegd, en we waren zelfs nog op tijd om de stad in te gaan.

Kalmar is een leuke romantische stad en behoort tot een van de vroeger belangsrijkste Hanzesteden. Een oude vestingstad met nog twee overeind staande poorten. Vlak bij de haven bezochten wij het oude imposante Kalmar Slottet. Een slot met torens en ronde bastions met gras begroeide wallen en kannonnen. Een belangrijke verdedigingspost voor de Zweden tegen de Denen. Kalmar heeft verder nog vele historische gebouwen vanaf de 17de eeuw, en een mooie barok kathedraal. In het museum verderop hebben we ook een expositie gezien van het 17de eeuwse Kronan oorlogsschip dat vergaan was met 850 man aan boord, wegens een verkeerde zeilmanoeuvre. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om van de bekende Zweedse schilderes Jenny Nystrom te genieten (van haar werk natuurlijk). Een fotootje van een van haar schilderijen is bijgevoegd.

De volgende dag was het de bedoeling om naar Kristianopel door te varen. Echter de motor van de Chula wilde niet starten. Met het electriciteits schema van de Nube Gris alles nagegaan en gemeten. Je begint natuurlijk alle zg mogelijke storingspunten te onderzoeken, omdat je als leek geen clue hebt waar het probleem zit. En ja, wat je als laatste verwacht is de reden. De dikke 10 mm voedings kabel van de accu naar de startmotor was doorgetrild. Het bleek de laatste tijd aan slechts 6 dunne koperen lijntjes te hebben gehangen (zie je aan het gecorrodeerde stuk koper). Dus een nieuwe kabel gekocht en gemonteerd en de motor startte weer. We waren pas rond 12 uur klaar. Dus weer een reservedag voor de Duitse bocht opgemaakt en gebleven tot de volgende dag. Op zichzelf geen bezwaar want Kalmar heeft een leuk centrum op loopafstand van de haven met mooie en gezellige winkels (foto’s:Kalmar1,2).

Van Kalmar naar Kristianopel, een snelle tocht met wind z-zw 4 en stoten van 6. Toch nog 1,5 uur kunnen zeilen en de rest met alle zeilen strak aangetrokken, gemotorzeild. Leuk plaatsje, met een volle rozenkwekerij, met nb de rozen, Irma en Cornelia, bekende namen voor de ingewijden in de familie. Carla stak natuurlijk haar neus in alle bloemen om te ruiken, dus het bezoek duurde meer dan 1,5 uur. De barometer bleef ondertussen weer klimmen van 1003 naar 1011, wat met de thuisberichten over veel buien etc. toch stimulerend werkte.

De dag daarna naar Karlskrona. De stad is niet zo interessant qua bouwstijl, zeker niet in vergelijking met Kalmar. Wel was er een Marine museum die in alle boeken aangeprezen wordt. Het is groot, maar betreft veel oorlogstuig en daarom niets voor mij. Ik had wel interesse hoe de oorlogschepen in de 17e eeuw, strategie en taktiek enz gebruikten om met de moeilijke manoeuvreerbaarheid van de zeilschepen destijds, hun kanonnen in stelling te brengen. O.a. het verplichte linievaren van de engelse boten, waardoor ze veel zeeslagen verloren. Met Nelson, die dat systeem afschafte, veranderde dat. Vandaar denk ik, dat die admiraal plotseling veel zeeslagen won. Ook een engelse beschrijving gevonden van het Pin kompas, eerder aangetroffen in Tyrislott. Het heet Traverse in het Engels voor de zeilers onder U. Verder is er ook een groot winkelcentrum waar weer van alles te krijgen was.

Van Karlskrona naar Hano. Een eiland , zo’n 60 meter boven de zee uitstekend, met ruwe rotspartijen. We hebben een paar wandelingen gemaakt over smalle bergpaadjes. Verder was er niet veel te zien. Relatief dure haven voor het weinige dat het te bieden heeft. Van Hano naar Simrishaven. Een van de weinige donkere dagen van onze reis. Een grijze tocht met zicht 1 mijl, parallele golven, tegen natuurlijk, van bui tot bui. De wind draaide van Oost naar zuid en later in de middag naar West. Er waren zeilwedstrijden bezig voor de haven, dus een gezellige drukte in de straten, en in de haven. De stad heeft al stadsrechten vanaf de 14de eeuw.

Henk en Ineke moesten de volgende dag voor het laatste gedeelte van de tocht, Jan en Connie ophalen in Kopenhagen en Ineke op de trein naar huis zetten. Wij besloten tot Klintholm alleen door te reizen. Daar zouden ze ons weer ontmoeten. Onze tocht ging verder naar Bornholm. Omdat we van andere zeilers gehoord hadden dat het “poepie druk” was in Ronne, besloten om een kleinere haven Allinge aan te doen. Met een lekker windje west-zw 5 later 4 heerlijk gezeild en een kleine wedstrijd van een paar uur gehouden met een paar X yachts, die net bij het eiland ons in hun vuile wind kregen en toen voorbij voeren. De wind draaide steeds meer tegen en onze nieuwe fok kan ik niet vlak genoeg trekken naar binnen. Dus kregen ze de kans al knijpend ons voorbij te varen. Ik moet daar toch later een oplossing voor zoeken, misschien de fok binnen doorhalen, als ik weet dat de wind veel tegen zal zijn?

Het was een goed besluit om naar Allinge te varen, want het is een toeristisch plekje maar met toch een gezellige drukte in en om de haven. Helaas hadden Onze Lieve Heer beestjes dit tijdstip uitgekozen om zich in duizendtallen te vermenigvuldigen. Overal zaten ze, en niet van die mooie rode- maar met oranje-bruine stipjes. Gelukkig kwamen ze niet binnen in de kajuit. Vanwege de slechte weersvoorspelling van 7 bft, bleven we een paar dagen extra om het eiland per bus te verkennen. Een 24 uurs buskaart genomen en achtereenvolgens Gudjem, Svaneke, Nexi en Ronne bezocht. De laatste twee stadjes waren absoluut echt niks. Gudjem, Svaneke en Allinge zijn echt de leukste plaatsen. Het eiland is overigens wel mooi al zou ik niet hun superlatieven van Mediterranae in de Baltic gebruiken. Het is zeker ideaal om te wandelen, fietsen en trektochten te maken (foto’s bornholm:Allinge1,2,3, pittoresk, museum,aanlegpl.,uitzicht, lucht).

Op dinsdag nog even een Deens kunstmuseum bezocht: 30% leuk, maar 70%, wat ik weggooi kunst noem. Daarna ijverig een wandeling langs de kust gemaakt richting Teyne, op zoek naar de watervallen van Dongen. Dat bleek een klein stroompje met een val van een halve meter, dus verder gestapt naar Teyne en vandaar een bus naar Allinge. Toch de leukste haven van allen die we gezien hebben op het eiland. Omdat we de vorige dag gegrilde entrecotes hadden gegeten, voor nauwelijks 10 euro per plate, nu gegrilde forel genomen met heerlijk grote baked potato’s (in goed nederlands, gepofte aardappels).

Op 3 augustus mijn verjaardag, weer teruggezeild naar Zweden, Ystad. Wind west 2 –4 bf, dus net kunnen motorzeilen. Ystad is een vakwerkhuisjes-stad met leuke pleintjes. Het stadje is heel bekend vanwege de misdaadromans van Henry Mankell die zich hier afspelen. Op een terrasje thee en bullen gegeten, een soort krentendrol (excuse le mot, maar zo noemen ze de koffiebroodjes in zeeland dacht ik). Tevens een rozen-kruidentuin van de zusters bewonderd. De haven was om 6 uur stampvol, want die ligt op de route van alle terugkeerders. We hebben mijn 62ste verjaardag gevierd met een uitgebreid barbecue diner en getoast op nog vele jaren zeilavonturen (foto’s:Ystad1,2,3).

Van Ystad via een klein haventje Gislovlage, wel goede voorzieningen, weer met de wind pal tegen naar Klintholm, Denemarken, gemotord. Het wordt een beetje eentonig met die wind steeds tegen. De motor viel op een uur motoren van de bestemming uit en noodzaakte ons al laverend, met windkracht 6 naar de haven te zeilen. Dat uur werd dus 2 uur. Het zeilde echter lekker, maar Carla was doodop van het steeds aantrekken van de fok. Met alleen de fok, wel een beetje ingerold, en voor de wind, voeren we met een vaart de haven in. Carla had de havenmeester ondertussen opgeroepen en haar gevraagd een steiger vrij te houden. Het ging gesmeerd en de Nube lag zonder moeite prachtig stil tegen de wind in na een “a la dingy” 180 graden draai. Quasi nonchalant, zo van, ik doe zo iets iedere dag, keek ik om of al die boten om me heen dat kunststukje niet hadden gezien, maar ik hoorde jammer genoeg geen enkel applaus, (ik moet eerlijk toegeven dat ik ‘m wel even kneep, want je weet nooit in zo’n situatie met harde wind of er niet toevallig een boot in de weg ligt of iets dergelijks).

Ik heb het fijne dieseloliefilter gewisseld en de leiding doorgeblazen, maar geen olie. Waarschijnlij zat het grof- filter dicht. Waar haal je op dat moment zo’n filter vandaan? Toch weer iets voor het motorreservepakket. Een monteur er de volgende dag bij, die het groffilter boven de waterafscheider verwisselde. Je kunt dit makkelijk zelf doen maar moet daarna een tijd “primen” om alle lucht uit de dieselolieleiding te krijgen. Het groffilter was helemaal dicht. Ik schrok van zijn commentaar dat het elk jaar gewisseld moest worden. Ik deed dat tot nu toe om de twee jaar, wat blijkbaar met zulke lange trips niet goed is. Dus nu voortaan beide filters tegelijk verwisselen. Hij ontluchtte de leiding door simpelweg eraan te gaan zuigen. Het zal er wel lekker uitzien van binnen bij die vent. Zijn advies was de tank ook schoon te laten maken, en een aftapkraan te laten monteren bij de volgende grote beurt. Waarom bouwen ze dat niet automatisch in bij de oplevering? Later kost dat veel meer.

In Klintholm gebleven om op Henk, Jan en Connie te wachten, en met hen het slot Liselund te bezoeken. Weer moesten we een extra dag wachten vanwege het steeds slechter wordende weer. Niet qua zonneschijn, maar de harde windverwachtingen en de plotseling opkomende buien. Als troost die avond heerlijke gerookte makreel gegeten (foto’s:Klinth.1,2,3,4).

Op 8 augustus via Gedser, een grote haven met goede faciliteiten maar niets bijzonders verder, naar Heiligenhaven, Duitsland. Het wordt eentonig, weer wind bijna pal tegen. Marifoonoproep gekregen van Henk en zijn bemanning wat die witte lap aan de voorkant van de boot was. Nou dat was dus de fok.

Heiligenhaven vierde zijn 700 jarig bestaan en de hele stad was in volle verwachting want Joshka Fischer, de minister zou een bezoek aan de stad brengen. Hoera! Maar nee, hij was blijkbaar in het verkeer opgehouden en kwam dus niet. Heiligenhaven is ook een oude hanzestad. Waarom de naam, konden we niet ontdekken. In de sneltreinvaart waarmee ze tegenwoordig heiligen verklaren, kan ik me ergens wat voorstellen, maar dat zal het wel niet zijn. Carla opperde dat het gezegend betekent, en aangezien het een veilige vluchthaven is, zal het wel daarmee verband houden.

We kregen 2 dagen extra om de stad te bekijken want het weer in de duitse bocht en de Baltische kusten was abominabel. Windkracht 7 to 8 en zelfs hardere stoten in de buien. Daarna zou er een opening zijn in het weer-patroon om verder te zeilen, of motoren naar het Nord-Ostzee kanaal. Er was toevallig een barok concert voor orgel en bachtrompet te beluisteren in de plaatselijke oude kerk. Heel mooi gebracht. Daarna de verjaardag van Henk gevierd en het stadje verder bekeken. ’s Avonds waren we blij dat we gebleven waren, want het spookte zelfs in de haven.

Op 12 augustus moesten we vertrekken of verkassen, omdat we op ligplaatsen van de huurvloot lagen. Afgezien van het feit dat als wij niet uitzeilden vanwege de harde wind, de vloot ook niet terug kon zeilen, moesten we toch weg. De wind was 6 bft en pal tegen, dus we besloten dat het met motoren wel kon, en gingen op weg naar Rendsburg, want om de Duitse bocht door te komen moesten we op maandag 15 augustus in Brunsbuttel zijn.

In Holtenau, in de sluis, aan het begin van het kanaal, waar ik mijn motor had afgezet, wilde de startmotor niet meer aanslaan. Gelukkig was Henk erbij en die heeft me getrokken naar Rendsburg. In het kanaal mag je nl niet zeilen, of beter gezegd, moet de motor steeds “standby” staan. Omdat het vrijdagavond laat was, moesten we tot maandagmorgen, de 15 augustus wachten op de monteur, want we dachten dat het startrelais of solenoid van de startmotor kapot was.

Dus weer een aantal dagen kwijt van onze reserve dagen, maar als troost werden we door Jan en Connie getrakteerd op een etentje in het gezellige restaurant bij de haven. Maandagochtend vroeg kwam de monteur en bevestigde ons vermoeden en zei dat het wel twee dagen kon duren. Met Henk overlegd, dat ze daarom maar beter van de opening in het weer-patroon gebruik konden maken om te vertrekken. Er hadden nl sommigen mensen in Rendsburg, wel 13 dagen liggen wachten om naar Nederland te kunnen zeilen, dus ze moesten die kans niet missen, want daarna kwamen de volgende depressies weer opzetten met windkracht 8 etc verwachtingen. Ik zou eventueel vanuit Rendsburg makkelijk naar huis kunnen met de trein en de boot daar kunnen laten tot de volgende kans om de D. Bocht door te komen.

Even terzijde voor de Duitse Bocht:

De heersende winden hier zijn in de zomer uit het westen en noorwesten. Dat zijn net de winden die je niet wilt hebben als je op de terugreis bent. De Elbe afvaren met stroom mee en NW5 of 6 tegen is niet aan te raden vanwege de steile golven. Zeker niet als het al een paar dagen heeft liggen waaien. Gelukkig zijn er in de zomer steeds periodes van een paar dagen waar je gebruik van kunt maken. NW winden daarbij zijn ook gevaarlijk om dichtbij de kust te varen waar haast geen veilige havens zijn bij deze aanlandige winden. Vanwege deze redenen liggen de havens van Cuxhaven, Brunsbuttel en Helgoland vaak vol met jachten die op een opening in het weerpatroon wachten.

Henk was dus nauwelijks weg toen de monteur terugkwam met een gereviseerde startmotor en relais uit stock. Een duur klusje, 350 euro incl. voorrijden etc. Toch eieren voor ons geld gekozen en direkt Henk achterna. Wij kwamen in Brunsbuttel aan, en wilden hun verrassen, maar Henk was nergens te bekennen. Die was achteraf blijkbaar doorgevaren naar Cuxhaven, om de volgende dag meer tijd te hebben voor het bekijken van Helgoland met Jan en Connie.

De volgende dag om 10.33 met het tij mee de Elbe af en om 18.45 u in Helgoland1,2, waar we de volgende ochtend nog ruimschoots de tijd hadden om de nodige sterke drank taxfree, en diesel in te slaan. Diezelfde morgen met een recordtijd van 7 uur voor de Nube Gris, naar Norderney getuft, want het was bladstil of golfstil beter uitgedrukt, in de Duitse Bocht. Wel een stralende zomerdag.

Via Norderney, Lauwersoog1,2, binnendooor1,2,3,4, via Grou, Stavoren, verder naar Lelystad gemotord en gezeild. Op 20 augustus om 18.00 u in de haven sloten we deze toch wel zeer mooie tocht af. Het was wel wat lang natuurlijk en Carla zat te popelen om de tuin weer te zien. Ik wilde zelf ook even vaste grond voelen na die weken, maar zou het echter zo weer doen. Hopelijk met wat minder wind tegen. Met zeilen alleen zou het zeker nog een maand gekost hebben.

Enige statistieken:

Totaal afgelegde logmijlen: 1450 mijl

Gezeild in het eerste deel naar Goteborg: 50%

In het tweede deel aan de oostkust: 10%

Aantal dagen weg: van 16 mei t.m 20 augustus – met onderbreking van 14 dagen-

Kosten voor liggelden etc. : gem 14 euro per dag, exclusief het Gotakanaal waar we rond de 400 euro voor moesten betalen. Een paar dagen regen gehad bij aankomst in de havens, en een paar squalls, maar over het algemeen niet te klagen over zonneschijn. Wel koud in de eerste twee weken, maar met goed weer. Dus over het algemeen waren we zeer tevreden, vooral als we hoorden hoeveel het in Nederland geregend had. Ik voeg hier twee foto’s bij. Alle andere foto’s laat ik afdrukken en zien jullie tzt. Voor de zeilers zie meer inside informatie willen, licht ik dat gaarne toe onder het genot van een glaasje wijn of iets dergelijks

Andre