Vertrek 7.45, aankomst 12.45 met een ZO windje tegen natuurlijk, dus motoren met de stroom mee. Echter het was een mooie dag, weliswaar 14 graden, maar met thermisch ondergoed mag dat de pret niet drukken. Qua scheepvaart weer een rustige dag. Geen enkele zeekasteel gezien, slechts een coaster haalde ons in. In Cuxhaven kwam er na aankomst een bui opzetten en bleven we maar aan boord en besteedden de tijd met kleine klusjes opknappen. Daar ben je aan boord toch altijd mee bezig.

 

(bijgaande foto is onze nieuwe teakkuip. We laten het grijs worden dus zonder behandeling)

 

 

Vorige keer van geleerd, dus nu vertrokken 1 uur na laagwater Cuxhaven. Nu begon de stroom al na ¾ uur mee te lopen. Al na 7,5 uur waren we in Hamburg. Een goede wind uit het zuid-westen, eerst matig , dus het eerste stuk motoren maar na 3,5 uur konden we de motor al uitzetten en begon het steeds meer te waaien. Ik had een reef gezet, maar Steven kwam met halve wind en volle zeilen onder ons door, en glunderen! Alleen hoorde ik achteraf dat Ully dat niet zo geslaagd vond omdat ze bijna boordwater hadden. Om zijn enthousisasme te dempen, zei ik nog tegen hem dat halve wind niet aan de wind is. Je hoort nu eenmaal met een Dehler 34 harder te gaan dan een Dehler 31, haha .

 

In Hamburg aangekomen was de haven propvol omdat er een Duits Schlager festival bezig was. Na aanroepen van de havenmeester vonden we een plekje naast een grote Belg (=zeilboot) . De volgende ochtend vroeg konden we al verkassen omdat er een paar boten weggingen, met goede ligplaatsen. Bij onze aankomst werden we trouwens toegejuicht door Carolien, die met de jaguar naar Hamburg was gereden en die Steven zal aflossen als schipper op de Safety, voor een week.

 

’s Avonds vonden we een gezellig Portugeees restaurant waar we de gegrilde dorado’s en sardines ons goed lieten smaken.

 

 

Steven zou op zondag terugrijden met de jaguar en eind van de week ons weer ontmoeten in Bremerhaven. De speciale parkeerplaatsen voor dames onder goed licht en meer ruimte, waar Carolien de jaguar had geparkeerd, had ik ook wel willen zien, maar het regende dus we zagen er van af. Eerst dacht ik dat dit weer discriminatie was van de man, maar later nam ik aan dat ze dat gedaan hadden voor het inparkeren waar vrouwen meer moeite mee schijnen te hebben .

 

Het regende, dus wij bleven naar goed Arubaaans gebruik afwachten tot het droog zou worden, maar gingen uiteindelijk toch maar op weg naar de Pakhuizen. We hadden echter buiten de waard gerekend (d.i. de Hamburg Marathon). Die kwam net langs toen wij de weg wilden oversteken. Probeer maar daar tussendoor te komen. Ik zag nummers in de 9000 voorbijgaan. Sommigen liepen al na 10 km op hun laatste reserves, zo te zien.

 

Uiteindelijk vonden we een overgang waar we aan de andere kant van de marathon konden komen. Een drumband stond de hele tijd te spelen en wij moesten natuurlijk ook even de Arubaanse pasjes laten zien. Daarna verder naar de pakhuizen. Dit keer bezochten we het Pakhuis Speicher-museum, wat interessant was, met uitleg hoe de architectuur tot stand was gekomen en over de specerijen, cacao, koffie en theehandel vanaf begin vorige eeuw.

 

We bezochten ook weer de Inner Alster, langs het mooie Raadhuis en de binnenplaats met levende standbeelden en namen een voortreffelijke lunch aan het water.

 

De zon scheen weer, dus de meegenomen zonnescherm als paraplu kreeg toch zijn ware functie. Met een wandeling terug langs de Michaela kerkje waren we weer op de boot. We besluiten een dag extra in Hamburg te blijven.

 

Om 18.00 u gingen we naar de restaurant-boot vlak bij onze ligplaats om Nederland – Mexico te zien. De wedstrijd was al bijna afgelopen en we hadden al voor Nedeland opgegeven. Net toen we aanstalten maakten om weg te gaan konden we even later toch twee keer juichen. Ik vond dat de Mexicanen het betere van het spel hadden gehad, maar de doelpunten tellen uiteindelijk.

 

 

De vorige dag hadden we besloten dat we aangezien het zondag was, pas de 30^ste naar de vismarkt zouden gaan. Een verkeerde beslissing daar we later hoorden dat het juist zondag open was en maandag dicht. Weer gemist net als de vorige trip.

 

Daarom maar overdag naar de Reeperbahn, aangezien het voor mij alleen, ’s avonds niet zo gezellig leek. Even later waren we een kopje capuccino met Danish roll in een Turks gelegenheid aan het nuttigen. Na deze traditionele onderbreking liepen we naar het grote park waar Carla onze Safety gasten uitgebreid de rosengarden, Japanse tuin en watervalletjes liet zien. Weer een pracht zo midden in de stad, maar iedereen had pijnlijke voeten van het teruglopen naar de boot. Je dacht iedere keer, waarom nog op de volgende bus wachten, we zijn er zo, en daarna was het niet meer de moeite om de bus te nemen.

 

Moe maar voldaan rustten we twee uurtjes om daarna inkopen te doen bij de supermarkt die tot 23.00 u open blijft.