Ter info:

Enige dagen later deze publicatie, maar tuin en hitte en nieuwe glasvezel installatie kregen voorrang. Sorry voor degenen die geen bericht hebben gekregen van nieuwe publicaties. Ik had ze onder de verkeerde categorie voor info geplaatst. Enige foto's van Steven wil ik jullie daarbij ook niet onthouden al kloppen ze niet met de tekst.

 

De Safety met bemanning Ully en schipper Steven hebben we afgezwaaid. Verderop in dit stukje geef ik hun wedervaren weer. Zelf hadden we nog alle tijd en we besloten het rustig aan te doen naar Lelystad. We belden Irma en Toby op dat we weer de 17^de konden oppassen. Het was een heerlijk zonnige dag met windje in de kuip onder ons tentzeil. Tijd om achterstallig leesvoer bij te werken. Wandelingetje naar de supermarkt, krantje kopen ter voorbereiding op de wedstrijd Bra. – Ned.

 

In de mooie kantine van de jachthaven onze gratis kop koffie genuttigd en geïnformeerd of de zaak open was voor de voetbalwedstrijd. ’s Middags nog even bij de borrel genoten van mijn three monkeys single malt whisky. ’s Avonds nog natuurlijk zitten juichen bij de wedstrijd. 0 – 3, Nederland derde geëindigd.

 

Om 07.45 u vertrokken we voor de eerste sluisopening bij Dokkumer nieuw Zeilen. We haalden op ons gemak Leeuwarden en hadden door kunnen varen naar Grou, maar besloten het museum van Pier Pander te bezoeken. Altijd als we er kwamen was dat op een dag of uur dat ze dicht waren. NU konden we zijn beeldhouwwerk eindelijk eens bewonderen. IK voeg hierbij een foto van zijn beeldhouwwerk.

 

We lagen heerlijk in de Prinsentuin en genoten weer van het mooie weer zonder drang om ergens naar toe te varen. We probeerden nog de jachtkaarten in te leveren maar konden ze nergens kwijt. Achteraf hoorden wij dat ze bij de brugwachter ingeleverd kunnen worden.

 

We vertrokken on 08.55 u en konden zo achter elkaar door alle bruggen. Nog wel de omleiding via Akkrum voor de gestoorde brug over de Schouw. Bij de Lemmer sluizen moesten we nog een half uur wachten, maar eigenlijk ging alles voorspoedig. Even later lagen we in een verkeerde box in de jachthaven de Friese Hoek. We meldden dat aan de havenmeester omdat ik bij windkracht 5 dwarsscheeps geen zin meer had om de boot te verleggen. Er is nauwelijks een bootlengte ruimte achter om te manoeuvreren. Dat merkten onze buren die in deze box moesten en met allerlei hulp van anderen eindelijk in de box naast ons kwamen te liggen. We verontschuldigden ons bij hen dat we hen zo veel werk hadden geleverd.

 

We hadden de keuze om woensdag met weinig wind naar Lelystad te varen, maar ik had zin in zeilen vandaag, dinsdag, en we voeren daarom bij een ZW wind variërend van 4 tot 5 bft al laverend naar onze thuishaven. Veel vrachtvaart maar net genoeg schijnbare wind om de tocht toch in 4,5 uur te doen. Jammer genoeg was de zon nergens te bekennen. Na een opruimingsbeurt en de auto ophalen sloten we deze tocht af. Hieronder nog een stukje van Ully hoe zij gevaren hebben vanaf de 12^de. Zoals a/h begin gezegd, ik heb tussendoor ook nog enkele foto’s van Steven geplaatst welke in eerdere stukken niet bij konden.

 

Uitgezwaaid door Carla en Andre vertrokken we vol goede moed uit de haven. Twee bochten later zaten we al vast in de modder. Waren we net een halve meter naast het tonnetje terecht gekomen. ’t Is even wennen zo zonder vlootvoogd om ons te leiden.

 

In Friesland houden ze van “bootjes gijzelen”. Zaten we twee jaar geleden een uur vast tussen de twee bruggen van Burdaard, nu zaten we vast tussen de twee spoorbruggen bij Leeuwarden. Er was op het spoor een (bijna dodelijk) ongeluk gebeurd en de spoorwegpolitie liet beide sporen, en dus ook de bruggen, sperren. De aardige brugwachter hield ons hoogstpersoonlijk van de gang van zaken op de hoogte en seinde kennelijk, toen we twee uur later verder konden, al zijn collega’s over onze komst in zodat we de rest van de reis zonder verder oponthoud door konden varen.

 

Plotseling kwamen we voor de Palmabrug met dubbel rood licht. Die brug stond weliswaar niet op de kaart van de staande mastroute, misschien omdat onze kaart al een beetje verjaard is? Terug dus en via een omweg door Werga, een schattig klein dorpje waar de vaarweg een eenrichtingsverkeer werd en een tegemoet komend sloepje een inhammetje moest opzoeken om ons te ontwijken. Daar stond ook de brugwachter om het kleine ophaalbruggetje speciaal voor ons open te maken.

 

Overnachten in Grou en de volgende ochtend verder via Lemmer naar het IJsselmeer. Onderweg begon de wind al aardig te blazen en ja hoor – toen we op open water waren kwam hij precies uit de richting waar we heen moesten, Enkhuizen en Monnickendam dus.

 

Na drie uur motoren en bonken op de golven had ik het helemaal gezien. In Enkhuizen wilde ik niet verder. Dus belde Steven zijn chef om te vertellen dat hij, met dank aan zijn moeder, een extra vakantiedag moest nemen. Dat was gelukkig geen probleem en konden we de finale van het WK in de gezellige binnenhaven en op ons eigen bootje meemaken.

 

Maandag rustig aangedaan, om 14.00 uur door de sluis en ja hoor, u raadt het al, opnieuw bonkend want met tegenwind naar de thuishaven, maar dit keer met hulp van de zeilen.

 

Andre en Carla, nog eens hartelijk dank voor de moeite en, soms, het geduld dat jullie opbrengen voor de volgschepen. We hebben weer een onvergetelijke zei reis met jullie gemaakt.