Het kwam er niet van en als we tijd hadden konden we nergens wifi krijgen. Dus dit  verslag is een beetje laat. Dank voor alle belangstellende telefoontjes. Hier volgt wat ik genoteerd heb in het logboek en een aantal foto’s.

Stockholm, 29 juni

We liggen met de boot weer bij Wasahamnen. Midden in de stad, dus overal dichtbij. Voor de geinteresseerden vlak naast een pretpark maar ook bij het Wasa museum, (zie onze tocht Zweden 2005).

De haven is het verste punt van deze reis, dus over drie dagen beginnen we onze terugtocht. Niet dat Stockholm niet interessant is. Integendeel, je raakt er niet uitgekeken, maar we hebben vorige keer flink rondgefietst en gewandeld en Carla is nu een paar dagen behoorlijk grieperig geweest. Maar, het vele slapen heeft haar goed gedaan en behalve een paar kuchjes is ze weer helemaal bij. Met mijn lopende encyclopedie Curt ben ik wel een paar keer op stap geweest.

Jammer dat we te laat waren voor de Volvo Ocean race. Onderweg kwam het er ook niet van om met de bus of trein naar Stockholm te gaan en de start van de volgende etappe mee te maken.

Woensdag-avond (01 juli) vierden C en K met familie het cum laude slagen van hun dochter Cecilia als jurist. We waren wel uitgenodigd maar voor Carla was het nog iets teveel na die griep. Cecilia gaat gelijk half augustus voor twee jaar naar Melbourne voor haar firma, (we zijn uitgenodigd om haar op te zoeken en te blijven logeren, nou nog sparen). C en K gaan in september al een kijkje nemen.

Woensdagmiddag hebben we nog even in het grote boothuis tegenover de ligplaats de Vasaorden bekeken. Het is een koninklijke grote sloep voor 18 roeiers. Een soort grote gondola, met vergulde krullen en houten versieringen. Het origineel is in 1923 afgebrand maar met ingezameld geld is er meteen in 1923 een kopie gebouwd. Het wordt waarschijnlijk volgend jaar weer gebruikt bij het huwelijk van de kroonprinses. Verder niets bijzonders te melden uit Stockholm behalve dat de afgelopen dagen zeer warm waren. Maar de boot even verleggen hielp goed (wind erin, zon erbuiten), jag klagar inte.

Dalaro

Donderdag-ochtend (02 juli), vertrokken naar Dalaro. Weer langs Djurgarden, langs de nauwe doorgang bij Nacka en de Baggensfjorden naar het zuiden. Ditmaal niet buitenom zoals in 2005 naar Kyrkviken aan de oostkant van het eiland Orno, maar aan de westkant. We groetten even bij het graf van de moeder van Curt (passeerden op 20 meter afstand). Daar komt Curt trouwens ook te liggen zei hij, voor zover je van liggen kunt spreken natuurlijk als je gecremeerd bent.

We werden bij de haven hartelijk verwelkomd door twee nederlandse echtparen die daar al een paar dagen lagen. Een van hen helemaal uit Haarlem. Het ander echtpaar heeft hun boot in Duitsland liggen en zeilt ieder jaar vanaf begin mei t/m eind augustus rond in Zweden en Denemarken. Valt iets voor te zeggen natuurlijk.

Ankarudden

Op 3 juli vertrokken naar Ankar-udden. Anker en klein landtongetje in goed nederlands. Maak er maar wat van. Een heel mooi plekje en lekker rustig. Maar misschien heeft onweer iets te maken met de plaats. Vorige keer werden we daar overvallen door een hagelbui en was het binnen een half uur weer helderblauw aan de hemel. Nu, werden we op weg er naar toe overvallen door onweer en bliksem. Overal om ons heen zag je schichten naar het water, met een zware klap een of twee seconden erna. Het zag er zo slecht uit dat we terugvoeren naar Dalaro. Je voelt je echt machteloos dan. Een half uur later was het echter weer opgeklaard en keerden we weer om richting Ankarudden. Eerst even gelegen aan een meerboei zoals vorige keer, maar daarna zochten we maar de visserskade op, want de baai zag er leuk uit om een wandelingetje te maken. Geen elektriciteit maar ook geen havengeld.

Arkosund

De volgende dag op weg naar Oxelusund. Het weer zat goed mee en we besloten door te varen naar een andere haven; Arkosund, een paar uur verderop. Een mooi gelegen haventje, maar een flinke afstand lopen naar de faciliteiten. Daar ontmoetten we nog een paar nederlanders. De ene groep met een mooie platbodem uit de Schokkerhaven en de ander een soort noordkaap van 7 meter lengte. Die had de afstand in vijf weken via de wadden, Kieler kanaal en oost zweden gedaan met verschillende opstappers. Curt lag naast hen en was dan ook meteen in gesprek met hen. Overigens vermaakt Curt zich best overal waar hij komt, want hij spreekt iedereen aan en zit gelijk met uitnodigingen op zak om even te komen borrelen. Sinds zijn leverprobleem in Griekenland houdt hij het echter op 2% alcoholisch bier of frisdrank. Wij helpen hem met de andere percentjes.

Lilla Snofveltorp (sneuveldorp)

5 juli gaan we het kanaal weer op. We hadden besloten ipv langs de oostkust weer door het kanaal terug te gaan. Tegen 23 juli zijn er matchraces in Lysekil en Toby en Irma zouden rond die tijd ook daar aan het toeren zijn. Met een lekker windje en 6,7 knopen op de teller ging het voorspoedig. Dat duurde echter slechts een uur en daarna was het zeil-weer op. Het kanaal blijft nou prachtig hoe vaak je het ook bevaart, dus om herhalingen te voorkomen zal ik die beschrijvingen laten. Voor de avond blijven wij dus in Snofveltorp, vlak langs een grote golfbaan. Het restaurant ervan was open tot 6 uur, dus een kansje om de boot-koks rust te gunnen. Hiernaast is iemand ijverig bezig de schotelantenne te richten voor het niet te missen vermaak.

Norsholm

Het was onderweg naar Berg zo hard aan het regenen dat we besloten weer in Norsholm te overnachten. Er waren nog net twee plekjes aan de kade. De volgende dagen belooft niet veel goeds met het weer. We zullen zien hoe ver we komen. Wel nog even de diesel bijgevuld.

Berg

De volgende morgen (7 juli) eerst nog een half uur wachten op drie treinen die per se om die tijd door moesten. Toen konden we vertrekken naar Berg. Daar weer wachten om de sluistrap naar boven te nemen. Je merkt toch wel dat het drukker is, maar over het algemeen valt de wachttijd tot nog toe mee. Gelukkig was rond de tijd dat we aankwamen de hele meute of west- of oostwaarts vertrokken, dus er was genoeg plaats aan de kade. Het weer was wonderlijk genoeg even lekker. Dus we speelden een potje golf waarbij we weer verloren door een hattrick van Curt met negen hole in ones. Ik heb hem nu door. Hij wacht tot we ons met de happy hours volgestopt hebben met alcohol en dan slaat hij toe. Ik doe volgende keer gekleurd sap in mijn glas. Daarna toch nog even de oudste klooster in Zweden bezocht (ja,ja) en haasje repje nog net een paar hot dogs kunnen bemachtigen, want alle andere winkels en gelegenheden waren dicht.

Borensberg

Van Berg vertrokken met de bedoeling Motala te bereiken, maar het weer werd zo slecht dat we blij waren een paar plekjes aan de kade te bemachtigen. Niets bijzonders te vermelden, maar Henk maakte ons blij met de mededeling dat het in Nederland ook niet veel beter was met het weer (leedvermaak? nee echt niet). We kregen nog hagel en onweer na.

Motala

Vanmorgen vertrokken richting Vadstena. Bij de sluistrap (5x) van Borenshult was de sluisdeur echter defect en verloren we 3 uur met wachten op de reparateur en daarna op een passagiersboot, die voorrang had. Eindelijk konden we vertrekken. Onderweg knapte de mast van een zeilboot, van een echtpaar met drie kinderen aan boord. Hij was te dicht aan de kant gaan varen en voer tegen een boomtak aan. Gelukkig niemand persoonlijke schade. Wel een grote domper natuurlijk. Ze hadden de boot net gekocht in Stockholm en waren het naar hun huis in Gotenborg aan het brengen. Ik hoop maar dat hij een verzekering van te voren gesloten heeft.

Na Motala begon het echter zo hard te waaien (6 bft en windstoten) en te regenen, dat we terugkeerden naar Motala. Dan maar morgen met de bus naar Vadstena. Morgen ziet het weer er ook niet zo best uit. Op dit moment is er verder niet zo veel interessants te vertellen. Ik hoop dat de foto’s meer recht doen.