Hjo – Forsvik

C en K zijn onderweg naar het eiland O. Ondertussen wilde ik naar Forsvik om foto’s te maken van de stoomaandrijving van de Eric Nordeval de tweede, een raderboot die vroeger dienst deed op het Gota kanaal. Eindelijk wind uit de goede hoek. Met halve wind de hele tijd tot aan Karlsborg. Genieten geblazen, letterlijk en figuurlijk. Wat kan het toch heerlijk rustig zijn met het geruis van de golven en de wind in de zeilen. Na Karlsborg even doortuffen naar Forsvik. Na het aanmeren begon het natuurlijk meteen te regenen, maar we klaagden niet. Helaas was de raderboot er wel, maar alle toegangen waren dicht. De raderen waren ook nog niet gemonteerd, dus geen foto’s. Een behoorlijke domper want het kostte me ook nog 5 euro entreegeld. Subsidie voor het goede doel zal ik maar zeggen.

Forsvik – Toreboda

Van Forsvik gingen we met mooi weer naar Tatorp en daarna Toreboda. Zelfs weer even gezeild op het meertje voor Tatorp. Daar werden we eindelijk ingehaald door Curt die met 25 knopen even weer lol had.

Jammer genoeg begon het grof filter weer vol te lopen en zakte zijn toeren terug zodat hij op het eind met 7 knopen aan kwam. De geplande barbecue in Toreboda viel jammerlijk in het water met een zware bui en bliksem, zomaar uit het niets. Gelukkig hebben we ook nog een oven aan boord en vierden we aan boord van de Nube Gris toch een uitstekende dag. Ik voeg hierbij maar een aantal foto’s. Die zeggen soms meer dan woorden.

Toreboda naar Sjotorp

Een tocht met 16 sluizen, wat natuurlijk heel langzaam ging, want onderweg moesten passagiersboten weer voorrang hebben. Maar het weer was goed en er was genoeg te zien en te beleven. Vlak voor de laatste twee sluizen hoorden we een schreeuw achter ons. Curt zijn boot was met de schroef op een drempel achter in de sluis geraakt. Gelukkig kon hij het nog aan de praat krijgen, weliswaar met een heleboel trillingen. Maar een geluk bij een ongeluk; vlakbij in Sjotorp was een schroeven reparateur en een hijskraan. De boot kon daar uit het water en de man kon meteen de volgende morgen aan de slag.

Met een micrometer-opstelling kon hij precies de bladen van de schroeven weer in de juiste vorm krijgen. Daarna, even bijlassen en balanceren. Een echte vakman. Zie foto’s.

Sjotorp naar Spiken

Omdat de reparatie ’s morgens plaats vond gingen wij na de fotosessie alvast op weg naar Spiken. Ditmaal lieten we ons slot Lacko links liggen (aan bakboord) en gingen even door naar Spiken, waar wel levensmiddelen etc te krijgen waren. Curt haalde ons onderweg in, ook weer na een fikse donderbui en bliksem. De volgende morgen weer vroeg (acht uur) op weg gegaan naar Vanersborg. Tegen beter weten in had ik die dag geen weerbericht gedownload. Curt had helaas ook alleen het weerbericht uit de krant. Na anderhalf uur varen met wind (bft 6) pal tegen en korte golven (snelheid was ongeveer 3,5 knoop) besloten we terug te gaan naar Spiken. Doorgaan zou rond de acht a tien uur vergen. Een goede beslissing want ’s middags ging het nog harder waaien. Lesje geleerd dus. Maar niet getreurd, dit was een uitgelezen kans om weer te midget golven, dit keer met winst voor de Nube Gris. De schrik van de Ice Cream met negen hole-in-ones van Curt, zat er nog goed in. Hij maakte geen enkele. De dames maakten er ieder drie, waarbij Carla de kampioene was. De stand overall is nu gelijk; 2-2.

Spiken – Vanersborg

Vanmorgen (17 juli) hebben wij de verschillende weersberichten met elkaar vergeleken en naar later bleek was de Zweedse dienst weer het nauwkeurigste. Natuurlijk de ZW-wind weer pal op kop, maar met goed zicht en later flinke zon gingen we op weg met een windje 4. De verwachting om later te krimpen naar het zuiden kwam uit en we konden de laatste twee uur, scherp aan de wind,  flink gang maken met alle zeilen bij en 6,5 knoop over de grond. Dus om twee uur konden we aanmeren in de haven. Morgen verder naar Lilla Edet en de dag daarop naar Gotenburg.