Eind goed…………

In Londen was het opnieuw aapjes kijken. Dit keer door ons, bootzitters, van de keurig geklede dames en heren, die al bellend over de kades langs Marina Katharina naar de volgende belangrijke afspraak snelden, ons halfgeklede zonnende toeristen nauwelijks een blik gunnend.

Midden in het zakenhart van Londen waar toeristen en zakenlui door elkaar krioelen was een soort Bedriegertjes met iedere keer onverwachts spuitende fonteinen. Een groepje kinderen rende er schreeuwend en dansend doorheen, terwijl een in pak en stropdas geklede zakenman al bellend en zonder notitie van die kinderen te nemen op het goede moment er dwars doorheen liep zonder een spatje vocht op zijn pak te krijgen. Ik vroeg me af hoe vaak hij daarvoor geoefend had.

Het lukte Rob over te halen zijn boot en de haven te verlaten en zo slenterden we ijs etend langs Towercastle, zakten voor de afwisseling met een rondvaartboot de Thames af en lieten vervolgens op het open dak van een toeristenbus weer alle bekende toeristische attracties van Londen aan ons voorbijgaan.
Na 2 nachten Katharina hadden we genoeg van het Engelse bier en de Londense drukte en togen motorend over de Thames terug naar Queenborough. We meenden op tijd te zijn vertrokken om aan een vliegshow boven de Thames te ontkomen, maar helaas we werden door de rivierpolitie tegengehouden en moesten dus wel het donderend geraas en de duikvluchten van een groepje stuntvliegers, die al eerder in Rotterdam hadden opgetreden, bewonderen, en doodsangsten uitstaan als er weer eens een bijna de grond leek te raken.

Toen we weer verder mochten, voeren we langs enorme tribunes met mensen die allemaal leken te zijn gekomen om ons toe te juichen We wuifden dan ook vriendelijk terug. De nacht brachten we weer door aan boeien voor Queenborough waarbij alleen de behendigen onder ons (dat waren alleen Andre en Carla ) het ook echt voor elkaar kregen om daar hun boot aan vast te leggen. De Par Bleu moest het doen met een ponton en de Safety werd gered door de havenmeester die haar langs een grote Nederlandse boot dirigeerde.

De volgende ochtend om 6.00 uur weg. Dat vroege tijdstip maakte ons niet uit. Rob had die nacht toch al niet geslapen want hij had de volgende tochten naar het noordelijk deel van de Thamesmonding op zijn GPS en op de kaart zitten invoeren en daarbij zoveel zandbanken, scheepswrakken en droogvallende rivieren gezien, dat hij niet verwachtte dat we deze tocht zouden overleven. De tocht ging naar Burnham. Het weer was vrij somber en we moesten veel de motor gebruiken, omdat we er op tijd moesten zijn, anders zouden we ergens vast kunnen komen te zitten of de rivier Crouch, waar Burnham aan ligt, niet kunnen bevaren.

Tijdens de oversteek voeren we midden op het grote water langs droogvallende zandbanken, (onze wadden zijn daar niets bij) opnieuw aangestaard, maar dit keer door een groep zeehonden, die kennelijk vond, dat wij hun rust verstoorden. De rivier Crouch (en Burnham) bleek een prachtig landelijk gebied met veel groen en vooral veel zeilboten te zijn. ’s Nachts in Burnham begreep ik er dan ook niets van toen een geur, die ik kende van de zware industrie van Europoort onze boot vulde.

Wij zochten naar de oorzaak, konden die niet ontdekken en vielen vervolgens met wat extra ventilatie in slaap. De volgende ochtend kwamen er wolken onder de bank vandaan en bleek het raadsel van de zware industrie een kokende accu te zijn. Gelukkig behoren Rob en ik al jaren tot de niet-rokers, want anders………..!
Maar, we leven nog. Met hulp van Andre werd ook dit probleem weer opgelost.
……………al goed !

Van Burnham terug over de ” river Crouch” al zeilend en motorend opnieuw langs zandbanken en ondieptes de ” river Orwell” op. Weer een schitterende rivier waar je een paar uur op vaart voor je bij Ipswich aankomt. Daar door de sluis naar ” Neptune harbour” , waar je vlak bij het centrum van het stadje ligt. Ipswitch is een heel leuk oud stadje en hier heb ik dan ook een van de oudst bekende parken van Engeland uit de 12e eeuw bewonderd met kerken uit de 13e eeuw. Tegenover zo’n oude kerk lag als schril contrast een gloednieuw groot overdekt winkelcentrum.

Wordt vervolgd…..