Hier een tweede deel van onze zeil-motortocht. We waren aangekomen in Gotenburg (Jotteborje, in goed zweeds).Pal midden in het centrum van de stad, Lilla Bommen. Een heel groot winkelcentrum lag er vlakbij, waar je hele dagen in rond kon slenteren. Grote viswinkel met vis veel goedkoper dan in Nederland. Tong en garnalen gekocht en heerlijk gesmuld. We waren een dag vroeger dan gepland, dus tijd om de gele aanslag op de boot aan de buitenkant weg te poetsen. Een heuze stofzuiger geleend van H&I om de boot van binnen ook klaar te maken voor de hoge gasten uit Lysekil. De voorcabine zag er picobello uit. Daarna nog even wat wijn gehaald bij de System Bolaget, staatswinkel voor drank, en we waren klaar voor het Gota kanaal.
Curt’s zoon Andreas kwam nog even langs met vriendin, met helaas de mededeling dat onze smorgasbord de volgende dag niet door kon gaan. Jammer, want zoals bekend, kunnen de Zweden er iets heel lekkers van maken. Nog even op het laatste nippertje een waarschuwing aan Curt kunnen doorgeven om in ieder geval geen koffers met kleding mee te nemen.
Nu dus een relaas van het hoofdoel van onze zeiltrip:
Het 224 mijl lange, Gota kanaal bestaat eigenlijk uit een 49 mijl stuk de rivier op ”de Gota Alv naar Trolhatten”, met 8 grote sluizen, daarna het Vannern meer, en dan vanaf Sjotorp naar Mem het eigenlijke Gotakanaal, ongeveer 103 mijl met 58 sluizen, een onnoemlijk aantal bruggen, zo nu en dan onderbroken door een aantal meren waaronder de Vattern en Viken. Het hoogste punt is het meer Viken; 91,8m boven zeeniveau. (Het geheel is ook uitstekend te fietsen met ook goede jeugdherbergen overal, voor degenen die dat liever doen. Trouwens voor de sleurhuizen zijn er ook goede voorzieningen).
Dat eerste gedeelte van het kanaal, wordt nog veel gebruikt voor de industrie en je komt dan ook veel vrachtvaart tegen. Ondanks dat het uitzicht heel mooi was, werden de oevers toch een beetje ontsierd door de industriele gebouwen en werkplaatsen. Op dat moment vonden we het echter prachtig en raakten niet uitgekeken. We zagen het oude kasteel van Bohus in Kungalv, en in Trolhattan een vliegtuigfabriek van Saab met een oorverdovend lawaai bij het uittesten van straalmotoren. Ik weet niet hoe vaak de inwoners van het dorpje dit hebben te verduren.
We hadden gedacht om het hele eerste stuk op de eerste dag te kunnen doen, maar natuurlijk kostten de sluizen en bruggen veel meer tijd dan verwacht. (Foto’s:Trolhattankanaal 2,3, dik gekleed, Nube Gris, 2). Bij de eerste grote sluis was het al raak. 2,5 uur moeten wachten1, 2 op jawel een nederlandse tanker, de Crystal Water, uit Papendrecht of all things, wat doet zo’n boot hier helemaal in het noorden?
De Trolhattan sluizen zijn indrukwekkende sluizen, maar slecht onderhouden, dat viel me van de Zweden een beetje tegen, (de rest van het kanaal echter tip top). Het water stroomde door roosters onderaan de sluis in, wat zelfs een onmerkbare stijging gaf, zo’n 8 meter per sluis, heel anders dan we verwacht hadden. De aanbevolen wijze om naar boven te gaan in de sluis werkt uitstekend: Achter een lijn omhoog gooien naar de zeilpartner. Deze lijn blijft op lengte. Voor, ook een lijn die via een katrol aan de boeg of ankerrol teruggeleid wordt naar de genua lier. Bij het stijgen langzaam aandraaien, de boot beweegt naar voren en alles is onder controle. Helaas hadden we dat nog niet gedaan zoals uit deze sluisfoto blijkt. Naast de sluis is er een grote electriciteitscentrale, en ernaast worden twee keer per week grote watervallen geactiveerd, maar helaas op een andere dag voor ons. Direkt na de sluis gratis overnachten in het gasthaventje. De prijs is inbegrepen in de kanaalprijs, 700 SEK voor het eerste gedeelte en 3800 SEK voor het tweede gedeelte.
Ondertussen was Odin ons welgezind, het weer werkte mee, al regende het altijd als we aankwamen in de havens. Na de eerste avond ons reisschema opgezet voor de reis, met de inside kennis van Curt en Kristina. Via Vanersborg, Lacko, Sjotorp, Hajstorp, Karlsborg, Motala, Berg, Norsholm, Stegeborg, Oksalund, Trosa, Sodertalje naar Stockholm (Kaart 2).
In Lacko aangekomen (lekker gezeild over het Vannern meer, met goed weer), een leuk slot bezocht, heel idyllisch gelegen, met weelderige vegetatie. Een rondleiding genomen en de geschiedenis van Manuel, Gabriel de la Gardie aanhoord, geliefde van koningin Kristina. Volgens de gidse de mooiste man van die tijd. Volgens mij een slappe vent aan zijn gezichtsuitdrukking te zien op het schilderij. Het slot was echter leuk, met een prachtige kasteelmoestuin, blijkbaar met veel plezier onderhouden door de “gardeniers”. Prachtige foto’s ook gemaakt van de lokatie (kasteeltuin, Brug, Baaitje1, baaitje2). De indrukken die je hier krijgt zijn echt van, als dit in centraal Europa zou liggen, dan zouden er alleen kapitale villa’s staan. Gelukkig is dat hier niet het geval en kan iedereen het nog bewonderen.
Van Lacko naar Sjotorp. Henk, van de andere boot, kreeg de schrik, want de brug die 19,9 m zou zijn had als opschrift 18 m. Hij wilde eerst terug, maar gelukkig kwam er een Zweedse boot aan met drie zalingen, en volgens de aangeroepen schipper 18 m hoog en hij voer er zo onder door. Henk terug en ook eronder door met ruimte te over. Een slechte beurt voor de Zweedse rijkswaterstaat (foto’s: Kanaalindrukken1,2,3,4,5, nube op weg) . 
In Sjotorp, op zijn Zweeds (en Deens) gebarbecued aan de havenkant, speciale plek met gekapt hout al klaar. Curt maakte er vis met dille klaar in folie, met saus, om van te smullen, met nieuwe aardappelen. Een lekkere chardonnay erbij en het leven was weer goed. Natuurlijk veel te veel klaargemaakt, wat bij barbecues altijd het geval is (verzin maar een reden), maar we gingen met een voldaan gevoel naar bed (foto’s: barbecue1,2, jeu de boules, gezellig).
Van Sjotorp naar Hajstorp een langzaam record gevestigd voor de Nube Gris: 19 sluizen en 6,5 uur om 8,7 mijl af te leggen. Om de leuke plekjes te beschrijven, zouden we iedere keer in herhaling vallen. Trouwens duizend woorden schieten tekort. Ik zou A. Roland Holst erbij moeten halen of Garcia Lorca, maar dat doe ik jullie niet aan. Bij aankomst een onverwachte onweersbui, zijn we ondertussen gewend, maar de verwachtingen voor de komende dagen bleven goed. Kristina zat echter de hele tijd heel goed ingepakt tegen de koude wind (foto’s: sluistrappen, na de sluis, lol, kanaalpracht, varens, bemanning, Tatorp, een v/d sluizen).
De dagen vliegen voorbij en via Forsvik naar Karlsborg. Curt en Kristina na een drukke week op de bus gezet. Heel gezellig met hen gehad, hoewel Curt wel iedere dag aan de telefoon zat voor zijn bedrijf, en Kristina slechts een dag in haar short kon zitten. Maar als Zweedse, moet ze daar toch op bedacht zijn (afscheid met capucino). In Karlsborg, nog de vesting bezocht met bijbehorend museum. Trouwens in Forsvik hebben we ook een oud museum bezocht, waar ze bezig zijn een replica te bouwen van de Erik Huppeldepupson, (Nordeval II), een raderboot.
In Karlsborg kregen we een route opgegeven van de marine hoe we van Karlsborg naar Motala moesten varen in verband met schietoefeningen. Echter op de zondag dat we overstaken, hoorden we geen granaten overvliegen. Waarschijnlijk hadden ze even pauze. In Motala een tweede luie dag achter elkaar (foto’s:Lupines,haventje1). Een gezellig druk haventje met veel terrasjes die continue bezet waren met een heleboel ijsjes etende mensen. Die Zweden kunnen er wat van. Na de Amerikanen en de Denen de grootste ijseters. C, H en I gingen fietsen en ik bleef op de boot passen. Een motormuseum bezocht en een Fiat 850 schaalmodel gekocht die ik al jaren zocht, en de zaken op de boot in orde gebracht.
Van Motala naar Berg, een traject met 15 sluizen. Deze zijn na het Viken meer allemaal naar beneden, wat heel soepel gaat. Een peuleschil vergeleken met de opwaartse tocht in de sluizen van Sjotorp etc. Daar hadden wij dus geen last van. Hoewel ze iedereen aanraden om oost naar west te varen ivm de heersende zuid westen winden op de Baltische zee, maar dat zien we dan wel. We hebben tot nog toe alle soorten winden gehad, en via het kanaal is het natuurlijk alleen maar motoren. In Berg de bemanning van de Chula uitgedaagd met midgetgolf, en natuurlijk glansrijk gewonnen door de Nube Gris, (ik moet er wel bij vertellen dat de eerdere jeu de boule wedstrijd wel gewonnen was door de Chula). De zonnige dagen beginnen nu achter elkaar te komen, met grootste verschil dat het nu ook lekker warm is Foto’s: sluis,wachten, verpozen).
Van Berg naar Norsholm, een tocht van 26 mijl, maar door de sluizen en bruggen geen peil op te trekken, hoe lang het zal duren. We hebben nog mazzel, want in het hoogseizoen in juli en augustus, schijnt het hier op het kanaal vreselijk druk, maar ook gezellig te zijn, met wel veel wachttijden voor de sluizen. Daar gaan maximaal vier boten tegelijk in. Voor ons echter geen punt want meestal waren wij de enige twee boten. Weer prachtige uitzichten en onderweg een bekend kunstwerkje aanschouwd en gefotografeerd van konijnen die in het water springen en aan de andere kant er uit klimmen. Moeten jullie zien!
Na Norsholm, naar Stegeborg. Soderkoping, aan het eind ongeveer van het kanaal zat niet op onze lijst als stopplaats, maar is echter een heel gezellig dorpje of stadje, waar we een uur moesten wachten op een sluisreparatie. Stegeborg zelf ligt op een eilandje met een oud kasteel of slotruine. Weer met een grote kruidentuin en prachtige lupines en andere bloemen. De faciliteiten waren hier echter slecht. De standaard was langs het hele kanaal uitstekend te noemen en viel daarom hier zwaar tegen. Echter, heerlijk snoekbaars gegeten onder een gezellig afdakje aan de waterkant (foto’s: Stegeborg, Nube Gris).
Van Stegeborg naar Studsvik, eindelijk weer eens kunnen zeilen. Heerlijk om de motor uit te hebben. Het ruizen van de golven langs de boot, en de stilte met de prachtige eilanden geven je een goed gevoel. Bij Studsvik aangekomen was het kleine haventje nergens meer te bekennen. Dan maar door naar Trosa waar we een uitstekende haven aantroffen die zich helemaal aan het voorbereiden was voor het seizoen. Overal kinderen die zo maar aan het zwemmen waren in het koude water. Dat vind ik trouwens ook, dat die mensen hier toch veel beter tegen de kou kunnen dan wij. In T-shirtjes, terwijl wij met vestjes en truien rondliepen. Carla en Ineke in de winkeltjes rondgeneusd en die “neuzen” gekocht.
Van Trosa naar Sodertalje. Weer heerlijk gezeild, maar de wind was vlagerig en steeds veranderend van richting. Echter na die dagen zonder, namen we dat op de koop toe. IN Sodertalje nog een boot uit Lelystad, Houtribhaven ontmoet. Ik snap niet wat die mensen toch zo ver zoeken. Even in de stad de richting opgegaan waar de zg Midzomernacht feesten zouden plaatsvinden, maar niets te vinden. Alles was heel rustig. Dan maar in Stockholm vieren. Morgen, zullen we daar het tweede deel van de tocht afmaken met de trip van Sodertalje naar Stockholm. We vliegen dan voor twee weken terug voor de zeil Master- en Europese kampioenschappen in Workum en voor het checken van tuin etc thuis. Carla ziet er al naar uit, en is benieuwd of de stokrozen nog in bloei zullen zijn, en hoe het nu eruit ziet na die bijna anderhalve maand.
Het is achteraf bekeken een wat haastige brief omdat ik het niet uit het logboek heb getikt, maar anders wordt het misschien ook te lang.
